ยี่สิบห้าปีที่แล้ว ตอนที่พวกเรายังอยู่ที่บ้านหลังเก่า พ่อพาฉันไปเดินเล่นในหมู่บ้านทุกเย็น เรามักเดินกันไปถึงคลองที่ผ่านกลางหมู่บ้าน ชะโงกดูแล้วพบว่าน้ำสกปรกมาก พ่อถาม “ดูสิ น้ำสะอาดขึ้นหรือยัง” เขาสัญญากับฉันว่า เราจะเดินไปดูคลองด้วยกัน จนกว่าน้ำจะสะอาดขึ้น
พ่อพาฉันไปสวนสัตว์ทุกอาทิตย์ เพียงเพราะฉันอยากไปดูช้าง
พ่อนั่งดูการ์ตูนเรื่องเดิมซ้ำๆเป็นเพื่อนฉันเป็นร้อยๆรอบ จนพ่อร้องเพลงได้
เมื่อคุณครูแจ้งมาว่าฉันอาจต้องซ้ำชั้น แม้จะเหนื่อยจากงาน พ่อกลับมาสอนหนังสือให้ฉันทุกวันจนฉันสอบผ่าน
พ่อสอนฉันเสมอว่า ทำให้ดีที่สุด ผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไงก็ช่างมัน
หลายครั้ง ฉันถามตัวเองว่า ทำไมต้องตั้งใจเรียน ทำไมต้องอดทนอ่านหนังสือมากมายขนาดนี้ แต่ในวันรับปริญญา พ่อ เดินเข้ามาตบบ่าหนักๆแล้วบอกฉันว่า “พ่อภูมิใจในตัวเจนมากที่สุด” วินาทีนั้น ทำให้ฉันตระหนักได้ว่า ที่ฉันทำมาทั้งหมดเพราะอะไร
พ่อมักจะเอารูปที่ครอบครัวเราถ่ายด้วยกันสี่คนวันที่ฉันรับปริญญามาดูอยู่บ่อยๆ แล้วนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว
เมื่อฉันเริ่มทำงาน ทุกครั้งที่ท้อ หมดกำลังใจ มีพ่ออยู่เคียงข้าง ให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ
แม้กระทั่งตอนที่ตัวพ่อไม่สบาย เจ็บเจียนตาย พ่อบอกฉันว่า พ่อไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นกังวล
ฉันได้โอกาสไปทำงานต่างประเทศ พ่อบอกให้ไปตามความฝัน ไปสร้างอนาคต อย่าลังเล ไม่ต้องห่วงทางนี้
ทุกครั้งที่โทรไป คำพูดที่ได้ยินเสมอก่อนจะวางสาย คือให้ดูแลตัวเองดีๆ และพ่อรักลูกมาก
แม้อาการจะทรุดแค่ไหน พ่อไม่ให้ใครบอกฉัน เพียงเพราะเป็นห่วงว่าลูกจะเป็นกังวล
ในวาระสุดท้ายของชีวิต คำขอเดียวของพ่อคือ ให้ดูแลแม่และดูแลน้องให้ดี
โดยเฉพาะแม่ เพราะแม่เป็นคนที่ทุ่มเทดูแลพ่อยามเจ็บป่วยมานานหลายปี เป็นผู้หญิงที่พ่อรักที่สุด
ผู้ชายคนนี้
อยู่เบื้องหลังทุกความสำเร็จของฉัน
เป็นแรงผลักดันให้ฉันในทุกก้าวย่างของชีวิต
เป็นรอยยิ้มกว้างที่ส่งให้เราทุกคนยามท้อแท้
เป็นคนที่ทำให้ครอบครัวเราอบอุ่นและเต็มเป็นด้วยเสียงหัวเราะ
ตอนนี้ไม่มีพ่อแล้ว เพิ่งรู้ว่าบ้านเราช่างกว้างและเงียบเหงาเหลือเกิน
ไม่มีคนชวนไปกินของอร่อยๆ วางแผนไปเที่ยวไกลๆทุกวันสำคัญ หรือฮัมเพลงระหว่างทำความสะอาดบ้านอย่างอารมณ์ดี
แม่ เจน และจิณณ์ อยากบอกว่า เราคิดถึงพ่อ
คิดถึง ยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น
แม้พ่อจะไม่ได้อยู่ฟังตรงนี้ แต่พวกเราอยากบอกพ่อว่าพวกเรารักพ่อ รักมาก
อยากมีโอกาสได้กอดพ่อ อีกสักครั้ง
ทุก moment จะอยู่ในใจของเราตลอดไป ดูแล เข้มแข็ง ก้าวต่อไปนะ ….
ขอบใจน้ากุ๊ก
He looks very smart and very generous.
I thinks he is very proud of you Jane a lot.
However I’m sorry about this.
Thank you so much ka. 🙂
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
พ่อของคุณเขาไม่ได้ไปไหน เขาจะอยู่ในใจของคุณเสมอ
เข้มแข็ง และเดินหน้าต่อไปนะครับ
พ่อต้องภูมิใจในตัวคุณแน่นอน